>αφίσα που κολλιέται από την συνεργασία αντιφασιστικών ομάδων antifa community
Το Ιράκ και το Αφγανιστάν είναι πολύ μακριά. Η Συρία κι η Παλαιστίνη το ίδιο. Η Αφρική είναι επίσης μακριά. Όπως κι ο πόλεμος εκεί, σ’ όλες αυτές τις χώρες. Κι όμως: η Μόρια (κάθε στρατόπεδο μεταναστών και μεταναστριών στα νησιά και την ενδοχώρα) τα φέρνει όλα τόσο κοντά. Μόριες είναι οι πνιγμένοι μετανάστ(ρι)ες, η συστηματική εξαθλίωση των στρατοπέδων, ο ρατσισμός και η «αντιτρομοκρατία». Αντιμεταναστευτική πολιτική είναι το δόγμα της αποτροπής, οι μίζες των ευρωπαϊκών κονδυλίων και η μαζική διασπορά στερεοτύπων εναντίον των «ξένων».
Επομένως, στην Μόρια, σε κάθε στρατόπεδο, ο πόλεμος δεν είναι καθόλου μακριά. Είναι εδώ. Τα στρατόπεδα της «φιλόξενης» Ελλάδας είναι οι πολεμικές μηχανές των μετόπισθεν,εναντίον των μεταναστών και των μεταναστριών.
Δεν είναι λοιπόν οι «οργανωτικές αδυναμίες», δεν είναι μια αριστερή κυβέρνηση που λοξοδρόμησε. Είναι ένα κράτος, το ελληνικό, που συνεχίζει, όλο και πιο αποφασιστικά, να κάνει πολιτική πάνω στην μαζική υποτίμηση ζωών. Ενα κράτος που οργανώνει μηχανισμούς έκτακτης ανάγκης πάνω σε πτώματα. Από τα νησιά μέχρι την ενδοχώρα. Και δεν είναι καθόλου μακριά. Καιρό τώρα, είναι όσο κοντά χρειάζεται για να σταματήσουμε να βγάζουμε τον σκασμό. Είναι όσο κοντά χρειάζεται για να οργανωθούμε εναντίον του.