Κι όμως, αυτή η χώρα παράγει πλεόνασμα
15.000 αιχμάλωτους/ες μετανάστ(ρι)ες στα νησιά, σε σκηνές μέσα στις βροχές και το χειμώνα
και 300.000 οβίδες πυροβολικού για τα ζεστά μέτωπα των πολέμων της Μέσης Ανατολής.
Που θα προκαλέσουν νέες εκατόμβες νεκρών –(και) made in Greece πλέον· καθώς και νέα κύματα αιχμάλωτων μεταναστ(ρι)ών.
Ήταν γνωστό πως ο ψεκασμένος υπ. άμυνας Καμμένος διαπραγματευόταν εδώ και μήνες την πώληση 100.000 οβίδων με την Σαουδική Αραβία. Είναι επίσης γνωστό ότι οι σεϊχηδες του Περσικού Κόλπου ισοπεδώνουν μέχρι του τελευταίου τούβλου τις πόλεις και τα χωριά της Υεμένης. Ετσι, όλοι μπορούν να καταλάβουν που θα «καταναλωθούν» αυτές οι οβίδες: σε μια περιφερειακή στρατιωτική αναμέτρηση μεταξύ Σ.Αραβίας και Ιράν, στο έδαφος της Υεμένης, με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς μέχρι τώρα.
Το ελληνικό κράτος λοιπόν βουτάει πεντακάθαρα και βαθιά τα χέρια του στο αίμα, ενώ διάφοροι «αντιπολιτευόμενοι» προσφέρουν τις καλύτερες δυνατές υπηρεσίες, σπρώχνοντας την προσοχή στις υποτιθέμενες «μίζες» αυτής της διακρατικής συναλλαγής.
Συμπέρασμα; Εθνική ενότητα πρώτα και πάντα.
Τις ίδιες μέρες δήμαρχοι των νησιών του αν. Αιγαίου και μέρος της τοπικής «κοινής γνώμης» διατρανώνουν ξανά και ξανά ότι οι μετανάστ(ρι)ες «δε χωράνε», καθώς τους τελευταίους μήνες οι «ροές» έχουν αυξηθεί. Όπως ακριβώς συνέβη δηλαδή στο αντιμεταναστευτικό lock out μαγαζατόρων και ξενοδόχων στην Λέσβο στις 20/11, το οποίο μάλιστα είχαν το θράσος να το πούνε και «απεργία».
Την ίδια στιγμή βέβαια, αυτοί κι αυτές που «δε χωράνε» περιμένουν δυο και τρεις μήνες για να δουν ένα γιατρό στα τοπικά νοσοκομεία κι άλλους έξι και επτά για να εξεταστεί το αίτημα ασύλου τους. Ενώ οι χώρες τους διαλύονται, ενώ οι πόλεις και τα χωριά τους σβήνονται κυριολεκτικά από το χάρτη.
Συμπέρασμα; Εθνική ενότητα και ρατσισμός, εν αναμονή των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων και των προσόδων.
Αυτή είναι η περιβόητη πολιτική της αποτροπής, η οποία φυσικά εφαρμόζεται με τις ευλογίες της «πολιτισμένης Ευρώπης». Που έχει όμως media και μκο «να θρηνούν για το δράμα των ανθρώπων», λες και πρόκειται για κάποια φυσική καταστροφή –και όχι για ένα οργανωμένο σχέδιο απ/αξίωσης της ζωής και της αξιοπρέπειας ολόκληρων πληθυσμών.
Θα έπρεπε να είναι γνωστό πια: αυτοί που μιλάνε για τους μετανάστες εργάτες, χωρίς τους ίδιους και τις ανάγκες τους, είναι φτηνοί ατζέντηδες των αφεντικών και των κρατών. Γιατί όλες αυτές οι γυναίκες, όλοι αυτοί οι άνδρες, έχουν φωνή, δύναμη και κουράγια που αψηφούν στρατούς και σύνορα, μπάτσους και hot-spots. Και κάθε τόσο ξεσπούν μέσα στα κολαστήριά τους, όπως συνέβη στην Μόρια στις 19/11.
Ετσι ενώ η ζωή συνεχίζεται, ενόσω ο πρωθυπουργός της χώρας κλείνει deals σε τριμερείς συναντήσεις (στις 21/11) με τη χούντα της Αιγύπτου και η κυβέρνησή του μοιράζει επιδόματα και άλλα καθρεφτάκια στους ιθαγενείς, οι μετανάστ(ρι)ες κρατάνε γερά ενάντια στους δολοφόνους και τα τσιράκια τους.
Κι οι αφέντες αυτού του κόσμου ξαναβρίσκουν μπροστά τους, όσους δεν πρόλαβαν να εξοντώσουν στις χώρες τους.
Θυμωμένους και φρικαρισμένους με την «μοίρα» τους. Με την κοινή μας ταξική «μοίρα»!
antifa community