>αφίσα που κολλιέται απ’ την αντιφασιστική συνέλευση του antifa lab
ΚΩΛΟΚΑΙΡΟΣ
Σύµφωνα µε το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων αν στα µέσα Οκτώβρη παρατηρήσετε στο κέντρο της αθήνας κάποιες τσιµεντένιες µπάλες να ανεβοκατεβαίνουν στα όρια κάποιων δρόµων και τριγύρω τους δεκάδες στρατόµπατσους και πράκτορες να «ασκούνται», να µην σας φανεί περίεργο. Πρόκειται για τον «Τυφώνα 2», «άσκηση για την αντιµετώπιση της τζιχαντιστικής απειλής» στην Αθήνα σε πραγµατικό χώρο, µε τη συµµετοχή όλων των συναρµόδιων υπουργείων και υπηρεσιών.
Ο πρώτος «τυφώνας» πρόλαβε να χτυπήσει την πόλη της Πάτρας κάπου στα µέσα του Σεπτέµβρη σε επίπεδο όµως παραγωγής σχεδιασµών επί χάρτου (µε τον συντονισµό κλιµακίων της ΕΛ.ΑΣ., της ΕΥΠ κτλ).
Σύµφωνα µε τα µήντια η συγκεκριµένη άσκηση έχει µεγάλο ενδιαφέρον για την Ελ.Ασ. Αν και διάφορα από αυτά όλο και κάπου βρίσκουν να στριµώξουν την υποσηµείωση: «δεν υπάρχει τίποτα που να δικαιολογεί τον φόβο για µια τέτοια επίθεση».
Τα µήντια λένε ότι έχει ενδιαφέρον πάντως. Οπότε κάτι θα ξέρουν.
Γιατί για τα ελληνικά µήντια κάποια άλλα πράγµατα, καιρό τώρα, δεν έχουν ενδιαφέρον: Ο εγκλωβισµός των µεταναστών στα κέντρα κράτησης κάτω από άθλιες συνθήκες δεν έχει ενδιαφέρον. Η ουσιαστική ποινικοποίηση των θρησκευτικών χώρων συνεύρεσης των µουσουλµάνων µεταναστών είναι ψιλά γράµµατα. Και ποιόν απασχολούν οι απαγωγές µεταναστών/τριών, όπως αυτές στο Παγκράτι ή στην Κολιάτσου, “για λόγους αντιτροµοκρατίας”,-φυσικά χωρίς κανένα στοιχείο- και οι παράτυπες απελάσεις;
Τι είναι αυτό λοιπόν που έχει τόσο ενδιαφέρον;
Τι είναι αυτό που περιµένει να επιβεβαιώσει η συγκεκριµένη άσκηση (πέρα απ’ το αν ανεβοκατεβαίνουν εύρυθµα κάποιες τσιµεντένιες µπάλες ή αν δουλεύουν οι ασύρµατοι);
Εµείς λέµε ότι ο «Τυφώνας» δεν είναι παρά µια ακόµα στιγµή στην οποία τα αφεντικά και το κράτος τους µας λένε, ξεδιάντροπα, την εκτίµηση τους για τον προς του πού φυσάει ο άνεµος –ή πώς τον σχεδιάζουν. Το ελληνικό κράτος µας λέει πως πρέπει να συνηθίσουµε τις κάνες των όπλων µέσα στις πόλεις. Πως πρέπει να ανεχτούµε την στοχοποίηση των κοινοτήτων και των συνηθειών των µεταναστών/τριών εργατών/τριών. Πως πρέπει να µάθουµε να ζούµε µε περισσότερο φόβο και κλάψα και λιγότερη λογική, περισσότερο εθνικισµό και βλακεία και λιγότερη συνείδηση, περισσότερους φράχτες και στρατόµπατσους στους δρόµους και λιγότερα δικαιώµατα, περισσότερο ρατσισµό και αποκλεισµούς και λιγότερες κουβέντες για τα δικά µας πολυεθνικά ταξικά συµφέροντα.
Κακοκαιρία, όντως.
Ή θα φτιάξουµε τους τρόπους να σταθούµε απέναντι τους ή θα κάτσουµε να χαζεύουµε το µετεωρολογικό δελτίο.