Αυτοί είναι αιχμάλωτοι
Προβολή- συζήτηση, Τετάρτη 15/3, 19.30
στο στέκι της Carthago (Πολυτεχνείο Πατησίων)
απ’ το Antifa Projector
Πώς αντιμετωπίστηκε η περιβόητη “προσφυγική κρίση” στην άκρη της νοτιοανατολικής Μεσογείου; Μα φυσικά με την επιστράτευση μιας “ανθρωπιστικής” κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Την ανάπτυξη πλοίων του ΝΑΤΟ ώστε να περιπολούν στο Αιγαίο, την εφαρμογή της αντιμεταναστευτικής συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας και το κλείσιμο των συνόρων στο “βαλκανικό διάδρομο”. Με την επίκληση της “αντιτρομοκρατίας” και της “ανόδου της ακροδεξιάς” στην Ευρώπη.
Και πως έγινε διαχειρίσιμη αυτή η “κρίση” εντός της ελληνικής επικράτειας; Με τον εγκαινιασμό κάθε είδους στρατοπέδων ανά την Ελλάδα, όπου η απελπισία των “φιλοξενούμενων” θα είναι τελικά ο επιδιωκόμενος (από τις αρχές) κοινός παρονομαστής. Με κάθε πιθανή αιτία καθυστέρησης των νομικών διαδικασιών πολιτικού ασύλου και του προγράμματος μετεγκατάστασης σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Και φυσικά με την επανενεργοποίηση σε πρώτο πλάνο του θεσμικού ρατσισμού, όπως και των παρακρατικών και κοινωνικών συνιστωσών του.
Σήμερα καθώς διανύουμε τους πρώτους μήνες του 2017, έχει νόημα να ξαναδούμε συγκεντρωμένες όλες αυτές τις εξελίξεις και την επίδρασή τους στην επαναφορά μιας νέας εκδοχής αντιμεταναστευτικής “κανονικότητας”. Όχι για να “μοιρολογήσουμε” το θάψιμο μιας ακόμα “χαμένης υπόθεσης” της πολυεθνικής εργατικής τάξης -αλλά για ν’ αναγνωρίσουμε όλα όσα ορθώνονται εναντίον των δικαίων της, των δικαίων μας.
Όχι για να δούμε την πραγματικότητα μέσα από τα μάτια του θηρίου (του νέου φασισμού) -αλλά για να το αντικρύσουμε κατάματα. Για να προτάξουμε την πολιτική αναγνώριση της πολυεθνικής εργατικής τάξης. Την οργή, τους αγώνες και τις αγωνίες της.
Για να προτάξουμε τα “χαρτιά σε όλους/όλες τους μετανάστες και τις μετανάστριες”…