Ο ανθρωπισμός των στρατοπέδων συγκέντρωσης
Εγκλεισμός, αυτοσχέδια μονωμένες σκηνές, σάπιο φαγητό και πρόνοια από τα χέρια της δημόσιας τάξης και του στρατού. Αυτή είναι η τελευταία λέξη της φιλοξενίας αλά ελληνικά που επιφυλάσσει το κράτος για τους φυγάδες των πολέμων από την Ασία και την Αφρική.
Και όσων κερδίζουν από αυτά
Της αριστερής κυβέρνησης που ενώ κλαίγεται για περισσότερα φράγκα από τους ευρωπαίους, ταυτοχρόνως διεκδικεί το ρόλο του καταλληλότερου «διαχειριστή της μιζέριας» στο φρούριο της ανατολικής μεσογείου. Των φασιστών στις «κινήσεις πολιτών» που πλάι στους ντόπιους επιχειρηματίες διεκδικούν το δικό τους μερίδιο για την «ανάπτυξη» της τοπικής οικονομίας. Του στρατού που διευρύνει τον κύκλο εργασιών του αναλαμβάνοντας τη στέγαση, τη σίτιση και τη συνολική «προνοιακή» επίβλεψη των μεταναστών. Των ΜΚΟ που πλέον είναι οι κύριοι αποδέκτες των ευρωπαϊκών κονδυλίων. Των ΜΜΕ που επιμένουν να δείχνουν σύγκρουση «φυλών και αλλόθρησκων», εκεί όπου στη πραγματικότητα υπάρχουν μετανάστες- εργάτες που αρνούνται την απέλαση και την υποτίμηση τους.
Είναι ακόμα ένα βήμα προς
Την υποβάθμιση της ζωής σ’ ένα πιάτο φαΐ κι «ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι» (και να είστε κι ευχαριστημένοι…). Τον ξεπεσμό της πρόνοιας (υγεία, εκπαίδευση κλπ) σε ζήτημα φιλανθρωπίας και υπόθεση των ΜΚΟ. Τη δημιουργία κρίσεων όπου ο μόνος ικανός διαχειριστής θ’ αναδεικνύεται ο στρατός. Την αντίληψη των αναγκών μας σαν πεδίο επιχειρηματικότητας. Την ξεφτίλα του να μιλάμε με το εθνικό λεξιλόγιο των αφεντικών και των κρατών τους, την ώρα που αυτά σχεδιάζουν τους όρους και τους τρόπους των τωρινών και μελλοντικών τους εκκαθαρίσεων.
Την υποτίμηση όλων μας,
ντόπιων και ξένων εργατών/τριών, άνεργων, απλήρωτων, ανασφάλιστων.
> αφίσα που κολλήθηκε από το antifa LAB / η φωτογραφία είναι από την εξέγερση μεταναστών στο hot-spot της Μόριας στη Λέσβο (9/’16)