>κείμενο που δόθηκε σε μέλη της Αντιφασιστικής Συνεννόησης 65 από πρώην φυλακισμένο μετανάστη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της αμυγδαλέζας.
Εγώ και η yυναίκα μου συλληφθήκαμε γιατί δεν είχαμε χαρτιά. Η γυναίκα μου μεταφέρθηκε στο κέντρο κράτησης του ελληνικού κι εγώ στη φυλακή της αμυγδαλέζας. Η αστυνομία μας είπε ότι είναι ζήτημα δύο, το πολύ τριών ημερών και θα αφεθούμε ελεύθεροι, αλλά αφότου μπήκαμε στη φυλακή μάθαμε ότι τελικά δεν ήταν έτσι και ότι θα έπρεπε να μείνουμε για πολύ μεγαλύτερη χρονική περίοδο. Ο μεγαλύτερός μας φόβος και το μεγαλύτερό μας πρόβλημα ήταν ότι δεν ξέραμε καθόλου το χρονικό διάστημα που έπρεπε να περιμένουμε για να αποφυλακιστούμε, καθώς υπήρχαν και άλλοι κρατούμενοι με το ίδιο πρόβλημα με χαρτιά, οι οποίοι βρίσκονταν εκεί μέχρι και έναν ολόκληρο χρόνο και ακόμα δεν είχαν αφεθεί. Δεν είχα καμία επικοινωνία με τη γυναίκα μου για τις πρώτες τέσσερις μέρες όπου έπρεπε να περάσω στο αλλοδαπών στην πέτρου ράλλη, πριν μεταφερθώ στην αμυγδαλέζα. Ήταν πολύ σκληρό για μας γιατί δεν είχαμε ιδέα πού θα μας πάνε και τι θα μας συμβεί. Στο αλλοδαπών στην πέτρου ράλλη υπήρχαν παντού κάμερες κι η αστυνομική συμπεριφορά ήταν πολύ καλύτερη από την αμυγδαλέζα. Στην αμυγδαλέζα είχαμε όλων των ειδών τα προβλήματα, από την κακή, σκληρή και ρατσιστική συμπερrφορά της αστυνομίας μέχρι τις πολύ φτωχές συνθήκες υγιεινής, το χειρότερο είδος φαγητού, την όχι κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, το ζήτημα των ναρκωτικών μες στη φυλακή και το γεγονός ότι κανείς δε μας απαντούσε για πόσο καιρό θα πρέπει να είμαστε κρατούμενοι. Στη φυλακή το μόνο φάρμακο που παίρναμε για κάθε ασθένεια ήταν ένα παυσίπονο ή υπνωτικά χάπια ή ηρεμιστικά που έκαναν πολλούς να συνηθίσουν σε αυτά τα χάπια και να τα χρησιμοποιήσουν σα ναρκωτικά ώστε να είναι ικανοί να ξεχάσουν το γεγονός ότι είναι στη φυλακή και να μπορούν να περάσουν το χρόνο, καθώς δεν υπήρχε εντελώς τίποτα για μας να κάνουμε από το να μετράμε τις αμέτρητες μέρες με την ελπίδα να αφεθούμε. Είχαμε όλων των ειδών τα ναρκωτικά μέσα, που έμπαιναν με τη βοήθεια της αστυνομίας φυσικά, και αυτό όταν άλλο ένα μεγάλο πρόβλημα μέσα γιατί πολλοί κρατούμενοι έκαναν χρήση ναρκωτικών μέσα εξαιτίας της κακής ψυχολογικής τους κατάστασης. Και αυτό από μόνο του προξενούσε μεγαλύτερα προβλήματα όπως μεγάλοι τσακωμοί ανάμεσα τους ως αποτέλεσμα της χρήσης ναρκωτικών. Και μετά ήταν και η αστυνομία που δε νοιαζόταν καθόλου γι’ αυτούς τους τσακωμούς και συνήθως απλά τους κοιτούσε μέχρι να τελειώσουν, και μετά χρησιμοποιούσε τα ναρκωτικά σα λόγο για να τους κρατάει μέσα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. ‘Ετσι και έβγαζαν λεφτά από αυτό και το χρησιμοποιούσαν για να κρατάνε τους κρατούμενους μέσα. Είχαμε το ίδιο πρόβλημα με τα κινητά καθώς μπορούσες να πληρώσεις 100 ευρώ για να έχεις το κινητό σου μέσα στα κρυφά, αλλά μετά αν η αστυνομία σε έπιανε να το χρησιμοποιείς ή το έβρισκε στα πράγματά σου, θεωρούνταν έγκλημα και λόγος να περάσεις περισσότερο χρόνο μέσα, όπως συνέβη με έναν τύπο από το ιράν που ξυλοκοπήθηκε πολύ άσχημα και τα σκυλιά τού ρίχτηκαν εξαιτίας απλά ενός κινητού. Και υπήρχαν πολλά άλλα προβλήματα που έχεις μέσα σε μια φυλακή που έπρεπε να ζήσουμε μέρα παρά μέρα. Σήμερα είμαι ελεύθερος αλλά η ανάμνηση των απαίσιων ημερών σε εκείνο το μέρος θα μένει πάντα στις σκέψεις μας με το φόβο ότι θα πρέπει να υποβληθούμε ξανά σε αυτές τις συνθήκες σε οποιαδήποτε στιγμή στο μέλλον, καθώς οι νόμοι για τα χαρτιά των μεταναστών είναι παράλογοι και μας θέτουν σε κίνδυνο όλη την ώρα. Και το μόνο που θέλαμε από την αρχή ήταν ασφάλεια και ελευθερία.
Ευχαριστώ.
Περισσότερα εδώ